Η κλινική διαχείριση των ενασβεστιωμένων δοντιών αποτελεί μια πρόκληση στην ενδοδοντική θεραπεία και συνιστά ένα σημαντικό ποσοστό στην πραγματική κλινική πράξη της ενδοδοντίας. Οι άνθρωποι ζουν περισσότερο και θέλουν να διατηρούν τη φυσική τους οδοντοφυΐα. Υπάρχουν αρκετοί παραγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την ανάπτυξη διάφορων βαθμών μέτριας και σοβαρής ενασβεστίωσης του πολφικού θαλάμου, καθώς και του συστήματος των ριζικών σωλήνων, όπως πολλαπλές αποκαταστάσεις, τραυματισμοί, θεραπεία ζωτικού πολφού και χρόνιος ερεθισμός που προέρχεται από βαθιές αποκαταστάσες ή ρωγμές.
Πολφόλιθοι στον μυλικό θάλαμο, σκληρωτική οδοντίνη συνήθως μέσα στο μυλικό θάλαμο, δυστροφική ενασβεστίωση στους ριζικούς σωλήνες και εξαφάνιση του πολφικού χώρου στο μυλικό θάλαμο και στο ριζικό σωλήνα, είναι κάποιες από τις κλινικές καταστάσεις που απαντούν συχνά οι ενδοδοντιστές. Η εξαφάνιση του πολφικού χώρου, είναι μια επιπλοκή του οδοντικού τραύματος. Έχει αναφερθεί ότι αναπτύσσεται συχνότερα σε δόντια με τραυματισμούς διάσεισης και χαλάρωσης.
Η ενασβεστιώδης μεταμόρφωση είναι γενικά ασυμπτωματική και οι ασθενείς παρουσιάζουν κλινικά κίτρινο αποχρωματισμό της μύλης του δοντιού που έχει επηρεαστεί. Αυτός ο αποχρωματισμός οφείλεται στο μεγαλύτερο πάχος εναπόθεσης οδοντίνης. Η συχνότητα της εξαφάνισης του ριζικού σωλήνα μετά από οδοντικό τραύμα έχει αναφερθεί να είναι περίπου 4-24%. Ο ακριβής μηχανισμός της εξαφάνισης του ριζικού σωλήνα δεν είναι γνωστός, αλλά πιστεύεται ότι σχετίζεται με τη βλάβη της νευροαγγειακής συσκευής του πολφού ή θα περιμένουμε εωσότου εμφανιστούν σημεία και συμπτώματα πολφικής ή περιακρορριζικής νόσου. Υπάρχει μια προοδευτική μείωση της απόκρισης στη θερμική και στην ηλεκτρική δοκιμασία, καθώς η εξαφάνιση του ριζικού σωλήνα γίνεται πιο έντονη.
Ακόμη έχει αναφερθεί μια σημαντική διαφορά στην ηλεκτρική δοκιμασία του πολφού μεταξύ των δοντιών με μερικώς εξαφανισμένο πολφό. Είναι γενικώς αποδεκτό ότι οι δοκιμασίες ευαισθησίας είναι αναξιόπιστες. Τα δόντια που υφίστανται εξαφάνιση του πολφού είναι γενικώς ασυμπτωματικά. Αυτά τα δόντια είναι συχνά ένα τυχαίο εύρημα κατά την κλινική ή ακτινογραφική εξέταση.
Μπορούμε να διακρίνουμε δύο τύπους ακτινογραφικής εξαφάνισης του ριζικού σωλήνα: μερική εξαφάνιση του και ολική εξαφάνιση του, με ή χωρίς περιακρορριζική παθολογία. Η πλήρης ακτινογραφική εξαφάνιση του πολφικού χώρου δε σημαίνει απαραίτητα την απουσία του χώρου του ριζικού σωλήνα. Στην πλειοψηφία αυτών των περιστατικών υπάρχει ένας πολφικός χώρος με πολφικό ιστό, αλλά η ευαισθησία των συμβατικών ακτινογραφιών είναι χαμηλή για να επιτρέψει να τον δούμε.
Λαμβάνοντας υπόψη τον βαθμό δυσκολίας της κλινικής διαχείρισης αυτού του είδους περιστατικών ο οδοντίατρος θα πρέπει να γνωρίζει τις πιθανές επιπλοκές που μπορεί να συμβούν. Οι επιπλοκές περιλαμβάνουν τη διάτρηση της ρίζας και το κάταγμα του εργαλείου που δε μπορεί να ανακτηθεί.